شراب
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /شَراب/
اسم[ویرایش]
شراب
مثال[ویرایش]
- شراب در دست داشتن: کنایه از مست بودن.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /شَر/آب/
اسم مرکب[ویرایش]
شراب
- شراب ممکن است به زبان معیار باستان از دو بخش یا کلمه شَر یعنی مایه بدبختی و مصیبت و آب به معنی نوشیدنی است.[۱]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
پانویس[ویرایش]
- ↑ شَر بودن شراب در دنیای قدیم بدین صورت بوده که بدخواهی به نوچه‌هایش می‌گفت یارو را بکشید میدان تا مستش کنیم شلوارش را دربیآوریم. اینه خلاصه مطلب.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ شمس