شریف

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • [شَر/ئیف]

صفت[ویرایش]

شریف

  1. بزرگوار، بلند قدر.
    شریف ممکن است به دو بخش شَر - ئیف قابل تجزیه باشد و بخش اول اصطلاح محرز بوده اما بخش دوم کنایه یا استعاره از بند، ریسمان یا سرنخی است که بسوی شر هدایت می‌نماید.
  2. پاک نژاد، گه.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین