شق
(شَ)
فارسی[ویرایش]
شَقْ : (shagh) در گویش گنابادی یعنی ایستادن و بلند شدن آلت تناسلی مردانه ، مست شدن و برانگیختگی شهوت
شِقْ :(shegh) در گویش گنابادی یعنی حالت چهره ، ظاهر
ریشه‌شناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- نعوظ یافته
- شکاف، چاک.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(ش)
ریشه‌شناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- ناحیه.
- کرانه، سو.
- نیمة چیزی.
- یک طرف بدن یا بار.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
|
- انگلیسی
- erected