شنگ
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- ایرانی
آوایش[ویرایش]
- /شِنگ/
اسم[ویرایش]
شِنگ
- گیاهی دارویی که در درمان برخی از بیماری‌ها در طب سنتی اهمیت داشته و در درمان زخم‌های گوارشی و ریه مورد استفاده قرار می‌گرفت.[۱]
- در گویش گنابادی یک حشره است که سر و صدایی شل شل مانند از خود تولید میکند و در گذشته ها این حشره را میخوردند.
صفت[ویرایش]
شَنگ
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
پانویس[ویرایش]
- ↑ عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی ازجمله خونریزی‌های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال نیز مؤثر است. آب ریشه خام گیاه شنگ در از بین بردن زگیل اثرگذار است و در آن ماده مؤثره‌ای وجود دارد که برای سلامتی کبد، شش و قلب مفید است. این گیاه در زاگرس پراکنش دارد.