شوهر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • اوستایی

آوایش[ویرایش]

  • /شُوهَر/

اسم[ویرایش]

شوهر

  1. همسر زن، شوی، شو، مردی که با زنی ازدواج کند، مرد زن‌دار.
    شوهر ممکن است به دو بخش شو یعنی شب و هر در زبان معیار باستان استعاره‌ای عرعر الاغ بوده که اغلب شب‌ها برای انسان هم اتفاق میافتد.
  2. شُوْهَرْ: در گویش گنابادی (گبری) یعنی همخوابه قانونی (شُوْ) که (هَرْ) همیشه کنار جفتش میخوابد.(رک : هَرْشُوْ)
  3. بعل (بَعْل).
  4. زوج. شوی. جفت. همسر. میره. حلیل. مرد آنگاه که زن گرفته باشد.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین