شید

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /شَید/

اسم

شید

1. اندودن دیوار با گچ یا آهک.
2. در فارسی به معنای مکر و حیله.

صفت

1. درخشنده، درخشان.
2. نور، روشنایی.( شید یا همان نور در فرهنگ زرتشت تقدس داشته است )
3. خورشید، آفتاب.

   چنین گفت سالار لشکر به شاه ..... که فرمان تو برتر از شید و ماه (شاهنامه)

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: radiancy
• radiance

منابع

• فرهنگ لغت معین
• اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۶. شابک ‎۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.