صفحه
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /صـفحِه/
اسم[ویرایش]
صفحه
- در فارسی هر یک از دو سوی یک ورق کاغذ، مقوا و مانند آن.
- صفحه مدوری که روی آن موسیقی یا آواز یا گفتار ضبط شده‌است و به کمک گرامافون به صدا درمی آید.
- بخشی از نسک، کتاب و دیگر
- رویه و سطح چیزی.
- کناره چیزی، جانب.
- چهره، صورت.
- منطقه، زمین.
- برگ، ور.
زبان دیگر[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /صف/حهَ/
قید[ویرایش]
صفحهَ
- به‌زبان فارسی یعنی صف‌آری، صف‌بلی، به صف شدگان به قطار ایستادگان.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین