طلبه
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /طَلَبه/
اسم[ویرایش]
طلبه
- (جمع): طالب. روحانی، آخوند، کسیکه در علوم حوزوی یا دینی سررشته دارد.
- دانشجوی علوم دینی.
زبان دیگر[ویرایش]
- بهاری
اسم[ویرایش]
- کسی که از شما طلب داشته باشد. طلبکار.
- طلبه وار گَلِد.
- طلب داره آمده.
- طلبه وار گَلِد.
مترادفها[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین