عارف
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /عارِف/
صفت[ویرایش]
عارف
- (تصوف): آنکه از راه ریاضت و تهذیب‌نفْس و تفکر، به معرفت خداوند دست می‌یابد. آنکه نسبت به چیزی آگاهی دارد.
- شناسنده، دانا، آگاه، دانشمند.
- خدا‌شناس.
مترداف‌ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن