غر زدن
فارسی[ویرایش]
(غُ. زَ دَ)
==[ویرایش]
(عا.)
- با خشم و اعتراض زیر لب سخن گفتن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(~. ~.)
مصدر متعدی[ویرایش]
- قر زدن ؛ فریفتن دختر یا زنی برای کامجویی از او.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
غر زدن اصلا برای سگ به کار نمی رود.
یک واژه زیبا برای سگ فعل «راشیدن» است، که چنین صرف می شود: سگ می راشد، سگ راشید و .........؛
این واژه در گویش فارسی جیرفت به کار می رود.
گویش=| فارسی جیرفت