غش
(غِ شّ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
مصدر لازم[ویرایش]
- خیانت کردن.
- فریب دادن.
- کدورت.
مصدر متعدی[ویرایش]
- آمیختن هر چیز کم بها در هر چیز گرانبها و ناخالص کردن آن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(غَ) (اِم
صفت[ویرایش]
- گرفته شده از عربی به معنای بی هوشی، مدهوشی. ؛~ُ ریسه رفتن به خود پیچیدن بر اثر خندة شدید و طولانی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردانها[ویرایش]
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- syncope