فشنگ
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- [فِش/اَنگ]
صفت[ویرایش]
فشنگ
- گلوله یا گولّه
- فِش به باور عامیانه کهن صدای مار در هنگام حمله است گاهی ادژها فش در شاهنامه نیز ملاحظه میشود.
- کی اژدها فش بیامد چود باد ..... کلاه کیی به سر برنهاد
ریشهشناسی ۲[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- [فَ یا فِ]
اسم[ویرایش]
- لولة فلزی کوتاه حاوی باروت، چاشنی و گلوله.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردانها[ویرایش]
اسم[ویرایش] |