فکر
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /فِکر/
اسم[ویرایش]
فکر
- اندیشیدن اندیشه، گمان، تأمل.
- کوشش و به کار بردن نیروی ذهنی برای دریافت چیزی. محصول فعالیت ذهن.
- جِ فکرت.
- (جمع): افکار.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن