قمر
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /قَمَر/
اسم[ویرایش]
قمر
- ماه.
- (جمع): اقمار.
مثال[ویرایش]
- قمر در عقرب بودن کنایه از: بد یا آشفته بودن اوضاع.
زبان دیگر[ویرایش]
- بهاری
اسم[ویرایش]
- از اسامی زنانه در گویش بهاری در گذشته. قمرننهَ.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
متضادها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین