مست
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- [مُست]
اسم[ویرایش]
مست
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
صفت[ویرایش]
مَست
- شراب‌خورده، خارج‌شده از حالت طبیعی به علت خوردن شراب.
- بی‌هوش، مدهوش.
- کسی که به علت داشتن مال و مقام و غیره بسیار مغرور باشد. ~ و ملنگ (عامیانه)
- شاد و خوشحال و سردماغ.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین