معبد
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /مَعبَد/
اسم[ویرایش]
معبد
- (قدیم): محل عبادت، پرستشگاه. بهصورت جمع معابد.
ربشه شناسی۲[ویرایش]
- /مُعَبَّد/
- گرامی داشتهشده، مکرم.
- /راه کوفته و هموار.
زبان دیگر[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
- معبد ممکن است به دو بخش مع - بَد قابل تجزیه باشد و به زبان معیار باستان، مفهومی نظیر سخن بد یا عمل بد داشتهاست؛ بدین منوال از نظر عوام جایگاه دیوان هم محسوب میشد.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین