معرب

(مُ عَ رَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.) عربی شده، لغتی که عرب آن را از زبان دیگر گرفته پس از تغییر و تصرف به شکل لغت عربی درآورده باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مُ رَ)

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. آشکار شده.
2. کلمه‌ای که آخر آن اعراب داشته باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

صفت

1. اعراب گذاری شده

در لغت نامه های فارسی به لغتی می گویند که از زبان فارسی به زبان عربی رفته و تغییر کرده، سپس به زبان فارسی رفته و باز هم تغییر کرده. چنین لغاتی در زبان فارسی بسیار اند. مانند ضحّاک که معرّب اژدهاست و طَیَلشان و طَیَلسان که معرب تالشان اند.

آوایش

• هجاوندی :مُعَرَّب