میترا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • مِیت/را/

اسم[ویرایش]

میترا

  1. از اسامی زنانه ایرانی.
  2. فرشته موکل بر مهر و محبت، فرشته راستی و عهد و پیمان، مظهر روشنایی و فروغ.

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • اوستایی

آوایش[ویرایش]

  • /میترا/

اسم خاص[ویرایش]

  1. (ادیان): از خدایان معنوی و غیر جسمانی و نیکوکار زرتشتی منقول در خرده اوستا.
    میترا، میتره، میثره، میترائیسم ، مهرپرستی، تلفظ یک مفهوم از چند زبان یا لهجه مختلف است.
  2. میترائیسم، با کیش‌مهر یا آیین‌مهر که فریدون آورده بود، یعنی مِهر همسان است.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]