نرگس
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /نَرگِس/
اسم[ویرایش]
نرگس
- (گیاهی): گل زینتی با گل‌برگ‌های سفید یا زرد معطر و کاسه‌ای برنگ سفید یا زرد در وسط.
- نرگس ممکن است تصحیف شده نرقِز به معنی دختر نر صفت یا دختر پسروار در زبان معیار باستان بوده باشد.
- گیاهی است از رده تک لپه‌ای‌ها و صرف گل‌هایش منفردند. تعداد گلبرگ‌هایش سه عدد و سفید رنگند و کاس‌برگ‌هایش نیز سه عدد هستند که برنگ گلبرگ‌ها می‌باشند.
- کنایه از: چشم معشوق.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس