نس
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /نَس/
اسم[ویرایش]
نس
- نس در گویش بهاری همان نحس در زبان فارسی است.
- آنچه در قرآن‌کریم نص شناخته شده در واقع به معنی نحس و بدشگون است نه صریح و آشکار.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
نِس
- نِسْ در گویش گنابادی یعنی نیست، تمام شده است، وجود ندارد.
- پوز، گرداگرد دهان.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین