نوشتن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /نِوِشتَن/
مصدر[ویرایش]
نوشتن
- بُن مضارع نویس؛ رسم کردن علائم یک نظام خطی برروی سطحی به منظور نشان دادن اصوات یک زبان یا اصوات موسیقی.
- تحریر کردن. درج حروف، کلمات و علائم بر روی یک سطح اغلب روی کاغذ و یا درج به صورت الکترونیکی.
- درنوردیدن، پیمودن، طی کردن. پیچیدن.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن