هشت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /هَشت/

اسم[ویرایش]

هشت

  1. (ریاضی): عدد اصلی بین هفت و نه (۸)

فعل[ویرایش]

  1. منسوب به هَش؛ گذشته سوم شخص مفرد از مصدر هشتن به معنی گذاشت.

استعاره[ویرایش]

  1. هشت کسی گرو نُه بودن کنایه از: درآمد کم هزینه زیاد داشتن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین