هورن
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- پارسی باستان
آوایش[ویرایش]
- /هَوَرنَه/
اسم[ویرایش]
هورن
- در تمام زبان‌های ایرانی و زبان پارسی باستان به معنی درخشش و افتخار توصیف شده‌است. همسان با خورن اوستایی.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
اسم
- حوزه: [موسیقی]: سازی از دستۀ شیپورها.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
«هورن» هم‌ارزِ «horn»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6