پارت
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پارسی باستان
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ پارت دارد |
آوایش[ویرایش]
- /پارت/
صفت[ویرایش]
پارت
- اصطلاح قومی و جغرافیایی منسوب به قبایلی از آریایی‌ها، ساکن در شمال و شمال‌شرقی ایران، خراسان.
- منسوب به قوم باستانی پری، پرنی و پریان.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
صوت[ویرایش]
پارت
- پارت به مفهوم صدا یا نعره ناگهانی و هراس‌انگیز، که از تأثیر آن کسی یکه بخورد. گویش بهاری.
- پارت دیدِم اِئورَگِه چات دَدِ.
- پارت گفتم زهره‌ترک شد.
- پارت دیدِم اِئورَگِه چات دَدِ.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
نویسه
|
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6