پند

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /پَند/

اسم[ویرایش]

پند

  1. اندرز، نصیحت.
    یکی پند گویم ترا من درست/ دل از مِهر گیتی ببایدت شُست «فردوسی»
  2. عهد، پیمان. چاره، تدبیر. بند. مکر، حیله.
  3. مقعد، نشستنگاه، دبر.
  4. فن کشتی‌گیری، حیله کشتی.

برگردان‌ها[ویرایش]

ترجمه‌ها

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=پند&oldid=866557»