پهلو
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /پَهلو/
اسم[ویرایش]
پهلو
- فاصله بین زیر بغل تا گودی کمر. دو طرف سینه و شکم.
- کنار، نزدیک. ضلع. شهر.
صفت[ویرایش]
پَهلَو
- شجاع، دلیر. ترجیحاً قومِ پارت. و همچنین پایتخت فریدون و منوچهر در شاهنامه.
- به فرمود پس تا منوچهر شاه/ ز پَهلَو به هامون گذارد سپاه «فردوسی»
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ شاهنامه