چاشت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /چاشت/

اسم[ویرایش]

چاشت

  1. اول صبح، بخش نخستِ روز. غذایی که به هنگام چاشت خورند. صبحانه.
    تو گر چاشت را دست یازی به جام/ وگرنه خورند ای پسر بر تو شام «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه