چاقو
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی
اسم[ویرایش]
- آلتی مرکب از تیغة فولادین که به دسته‌ای وصل است و آن برای بریدن و تراشیدن به کار رود. ؛~ی بی‌دسته ساختن کنایه از: کار ناتمام و بی‌ارزش کردن.
- چاقو/چاکو ) با واژگانِ ( چَکو و چَکوش ( چَکُش ) ) نیز سنجیدنی است. به تاربرگِ واژه یِ ( چَکُش ) مراجعه کنید. واژه ( چاقو/چاکو ) برگرفته از واژه اوستایی ( اَکو ) به چمِ ( ابزارِ تیز و بُرنده ) است؛ چنانکه در رویه یِ 36 و 37 از نبیگِ ( فرهنگِ واژه های اوستا ) آمده است
منابع[ویرایش]
- فرهنگ فارسی معین
برگردان‌ها[ویرایش]
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- whittle