چاچ
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- شاهنامه
آوایش[ویرایش]
- /چاچ/
اسم خاص[ویرایش]
چاچ
- نام شهری ناشناخته و مرتبط با ایرانیان باستان، که تیر و کمان آن معروف بود. چاچی.
- گر ایدونکِ روشن شود رای شاه/ از اَیدر به چاچ اندر آرد سپاه «فردوسی»
- چاچ شاید مترداف با چاج و جاج تاریخی باشد که در شاهنامه از سرزمین‌های غیر ایرانی زبان است.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس
- شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5