چل
فارسی[ویرایش]
(چِ)
چِلْ :(chel) در گویش گنابادی یعنی عدد چهل ، هورا کشیدن ، فرمانی برای شادی کردن و ابراز خوشحالی جمعی
چُلْ :(chol) در گویش گنابادی یعنی چوچوله زن ، کلیستوریس (Clitoris)
چَلَ :(chala) در گویش گنابادی یعنی چاله ، گودال ، قبر ، گور
صفت[ویرایش]
- کم عقل، نادان.
- دیوانه، مجنون.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(چَ)
اسم[ویرایش]
- سدی از چوب و علف و گل و خاک و سنگ که در پیش رودخانه بندند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(چُ)
- چول. چر: آلت تناسل مرد، نره.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
آوایش[ویرایش]
- Unipers: /Col/
- Finglish: /chol/
- هجاوندی :چُل
- لهجهٔ هراتی:آلت تناسلی مردانه
برگردانها[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- کیر
آوایش[ویرایش]
- Unipers: /Cel/
- Finglish: /chel/
- هجاوندی :چِل
صفت[ویرایش]
- خل ، بی عقل ، احمق
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
انگلیسی:halfwitted |
جستارهای وابسته[ویرایش]
- خل