کر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

اسم[ویرایش]

کِر

  1. کِر :(ker) در گویش گنابادی یعنی خنده ، تمسخر ، نیشخند.

آوایش[ویرایش]

  • کَ

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت[ویرایش]

  1. ناشنوا.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

آوایش[ویرایش]

  1. کُ

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. گروهی آوازه‌خوان که آواز گروهی اجرا می‌کنند.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

آوایش[ویرایش]

  1. کَ رّ

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. پیمانه‌ای برای آب که در اصطلاح شرع هر یک از طول و عرض و عمق آن سه وجب و نیم باشد.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(~.)

مصدر لازم[ویرایش]

  1. حمله کردن به دشمن در جنگ.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

آوایش[ویرایش]

(کُ رُ)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. زور، توان، قوت.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

بختیاری[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

  1. کُ

اسم[ویرایش]

  1. پسر

آذری[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

اسم[ویرایش]

کِر

  1. به معنی خط، حدود، مرز، نشان.

برگردان‌ها[ویرایش]