کر
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- (کِ)
- هجاوندی :[کِر]
اسم[ویرایش]
کِر
- کِر :(ker) در گویش گنابادی یعنی خنده ، تمسخر ، نیشخند.
آوایش[ویرایش]
- کَ
ریشهشناسی[ویرایش]
صفت[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
آوایش[ویرایش]
- کُ
ریشهشناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- گروهی آوازهخوان که آواز گروهی اجرا میکنند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
آوایش[ویرایش]
- کَ رّ
ریشهشناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(~.)
مصدر لازم[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
آوایش[ویرایش]
(کُ رُ)
ریشهشناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
بختیاری[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- کُ
اسم[ویرایش]
آذری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- (کِ)
- هجاوندی :[کِر]
اسم[ویرایش]
کِر
- به معنی خط، حدود، مرز، نشان.