کرت
(کَ رَّ)
فارسی[ویرایش]
کُرْتَ :(korta) در گویش گنابادی یعنی کسی که خود را به کوری و نفهمی میزند ، کسی که خود را به کوچه علی چپ میزند.
ریشهشناسی[ویرایش]
- کرة
اسم[ویرایش]
- دفعه، مرتبه، بار.
جمع[ویرایش]
- کرات.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(کَ یا کِ)
- کرد. کرته. کردو:
- قطعهای از زمین زراعت کرده و سبزی کاشته.
- هر یک از بخشهای تقریباً متساوی یک مزرعه یا باغچه.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
تلفظ[ویرایش]
- کِرَّت
معنی[ویرایش]
- دفعه ،بار(گویش قدیم فارسی، همچنین در گویش فارسی ِ نیشابوری)
آوایش[ویرایش]
- [kerrat]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ واژگان گویش نیشابور
برگردانها[ویرایش]
- انگلیسی
- minoan