کرک

از ویکی‌واژه
بلدرچین

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /کُرک/

اسم[ویرایش]

کُرک

  1. (جانوری): الیاف حیوانی، پشم نرم بدن جانوران پشم‌دار.
  2. (مجاز): موهای تازه روییده شده در صورت جوانان.
  3. سقف خانه.
  4. خرچنگ.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

  • /کَرَک/
  1. (جانوری): بلدرچین، بدبدک، سلوی، مرغ خانگی، ماکیان.
  2. بلدرچین، پرنده‌ای کوچک از راستهٔ ماکیان‌سانان، تیرهٔ قرقاول‌سانان.

ریشه شناسی۳[ویرایش]

  • /کُرُکّ/
  1. مرغ کُرْچ، حالت مرغی که آماده خوابیدن روی تخم است.

صفت[ویرایش]

  1. ماکیانی که از بیضه کردن بازآمده و مست شده باشند‌‌.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن