گستاخ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /گُس/تاخ/

صفت[ویرایش]

گستاخ

  1. جسور، بی‌ادب، بی‌محابا، بی‌پروا، بی‌پرده، متهور، صریح، جسور، دلیر، تند، شوخ، چالاک.
  2. (پهلوی): ویستاخْو ، ارمنی وسته، پارسی باستان احتمالاً ویست‌هوا. (حاشیه برهان قاطع چ معین )

مثال[ویرایش]

  1. پذیره فرستاد شمّاخ را -- چه مایه دلیران گستاخ را (فردوسی)
  2. باز گستاخان ادب بگذاشتند -- چون گدایان زله ها برداشتند (مولوی)

جستارهای وابسته[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین