گستریدن

فارسی

1. گُ تَ دَ

مصدر متعدی

1. پراکنده کردن، گستردن.

فعل‌ها
بن واژه			گستریدن
بن ماضی			گسترید
بن مضارع			گستر
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گستریدم	گستریدی	گسترید	گستریدیم	گستریدید	گستریدند
	استمراری	می‌گستریدم	می‌گستریدی	می‌گسترید	می‌گستریدیم	می‌گستریدید	می‌گستریدند
	کامل	گستریده بودم	گستریده بودی	گستریده بود	گستریده بودیم	گستریده بودید	گستریده بودند
	التزامی	گستریده باشم	گستریده باشی	گستریده باشد	گستریده باشیم	گستریده باشید	گستریده باشند
	مستمر	داشتم می‌گستریدم	داشتی می‌گستریدی	داشت می‌گسترید	داشتیم می‌گستریدیم	داشتید می‌گستریدید	داشتند می‌گستریدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گسترم	گستری	گسترد	گستریم	گسترید	گسترند
	استمراری	می‌گسترم	می‌گستری	می‌گسترد	می‌گستریم	می‌گسترید	می‌گسترند
	کامل	گستریده‌ام	گستریده‌ای	گستریده/گستریده‌است	گستریده‌ایم	گستریده‌اید	گستریده‌اند
	ملموس	دارم می‌گسترم	داری می‌گستری	دارد می‌گسترد	داریم می‌گستریم	دارید می‌گسترید	دارند می‌گسترند
	التزامی	بگسترم	بگستری	بگسترد	بگستریم	بگسترید	بگسترند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم گسترید	خواهی گسترید	خواهد گسترید	خواهیم گسترید	خواهید گسترید	خواهند گسترید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بگستر			بگسترید
	نهی		نگستر			نگسترید