یزدان
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /یَزادن/
اسم خاص[ویرایش]
یزدان
- خدا، خداوند.
- همه دست بر روی گریان زنیم/ همه داستانها ز یزدان زنیم «فردوسی»
- یزدان ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش یزد - آن قابل تجزیه باشد؛ و به معنی نویسه، نوشته، نویسنده تعبیر گردد. [۱] یازدان، قرهیاز.
برگردانها[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه