forfeit

از ویکی‌واژه

انگلیسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

گرفته شده از انگلیسی میانه، گرفته شده از واژهٔ forfait در فرانسوی باستان به معنی «جنایت» و در ریشه خود اسم مفعول کارواژهٔ forfaire است به معنی «سرپیچی کردن، تجاوز کردن» همچنین از واژهٔ foris factum در لاتین میانه. در بازهٔ سدهٔ ۱۵ میلادی معنی واژه از «جنایت» به «جزای یا جریمهٔ جنایت» دگرگون شد.

آوایش[ویرایش]

  • (RP) آیپا: /ˈfɔː.fɪt/, X-SAMPA: /"fO:.fIt/
  • پساوند انگلیسی:-ɔː(r)fɪt|-ɔː(r)fɪt

اسم[ویرایش]

forfeit (جمع forfeits)

  1. جریمه برای انجام یک گناه یا کار خلاف قانون
That he our deadly forfeit should release (John Milton, On the Morning of Christ's Nativity, 1629)

برگردان در دیگر زبان‌ها[ویرایش]

فعل[ویرایش]

forfeit (سوم شخص مفرد حال ساده forfeits، حال استمراری forfeiting، گذشته ساده و گذشته استمراری forfeited)

  1. رنج کشیدن به خاطر خسران در چیزی یا نبود چیزی، که به دلیل کار نادرست و یا نپذیرفتن کاری پدید آمده‌است.
    He forfeited his last chance of an early release from jail by repeatedly attacking another inmate.
    او آخرین فرصت آزادی زودرس از زندان را از دست داد به خاطر تکرار حمله به یک زندانی دیگر. (در جریمهٔ تکرار حمله فرصتش را از دست داد.)
  2. باختن یا از دست دادن یک مسابقه، بازی، رقابت و... با کناره گیری دلخواه از آن یا ناکامی در شرکت در آن یا به دلیل شکستن قانون آن
    Because only nine players were present, the football team was forced to forfeit the game.
    چون تنها نه بازی کن در بازی حاضر بودند، تیم فوتبال محکوم به شکست شد.

نکته‌های کاربرد[ویرایش]

  • Forfeit حال کامل فعل در سدهٔ ۱۹ میلادی.

هم‌معنی[ویرایش]

  • (از دست دادن یک مسابقه) capitulate، surrender
  • (به دلخواه خود کناره گیری کردن) forgo

عبارت‌های گرفته شده[ویرایش]

برگردان در دیگر زبان‌ها[ویرایش]