آبستن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبِستَن/

صفت

آبستن

1. (جانوری): ویژگی زن یا حیوان ماده از پستانداران که جنین در رحِم دارد؛ باردار، حامله، آبستان.
2. پنهان، پوشیده.

استعاره

1. شب آبستن است: یعنی لحظه‌ها مترصد حادثه هستند. وقوع حوادث تازه محتمل.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن