آب‌شویه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/شویِه/

اسم مرکب

آب‌شویه

1. (فرهنگستان): سیفون، فلاش‌تانک.
2. حوزه: [عمومی]: محفظه‌‏ای که با کشیدن اهرم، آب آن با فشار تخلیه می‏شود.

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن

«آب‏شویه 1» هم‌ارزِ «siphon 1, syphon»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی