آرواره

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آروارِه/

اسم

آرواره

1. (جانوری): هر یک از دو قطعه استخوان که حفره‌های اندامی دندان در آن جای دارند، فَک.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه‌ لغت

• بهاری

آوایش

• /آر/وارِه/

اسم مرکب

آرواره

1. مترادف غیرت داشتن در زبان فارسی. آر که به صورت عار نیز قابل تسطیر است، در زبان بهاری به معنی نام و ننگ داشتن است که با جمع واره صاحب یا موصوف بودن به کلمه پیشوند است.

   آر وارهِ.

   غیرت داره.