آسیون

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسیوَن/

صفت[ویرایش]

آسیون

  1. (قدیمی): سرگشته، سرگردان.
    گر نه عشقت کرد آسیون مرا/ از چه روی سرگشته و آسیونم «منجیک»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین