آشکار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آشِ/کار/
صفت[ویرایش]
آشِکار
- آنچه با حواس یا با اندک تأمل ذهن، قابل تشخیص است. هویدا، عیان، حواس ظاهر. صورت مقابل معنی.
- (قدیمی): با صراحت و روشنی، بوضوح.
[ویرایش]
آشْکار
- (قدیمی): آشپز.
- (قدیمی): آنکه به پارچه، لباس، و مانند آنها آهار می‌زند.
- (قدیمی): آنکه پوست را دباغی می‌کند.
قید[ویرایش]
آشکار
- علناً.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس