آشکارا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آشکارا/

قید[ویرایش]

آشکارا

  1. بطور آشکار، بصورت علنی، علناً.
  2. آنچه در ظاهر است. وضع و حال ظاهر.

کهن واژه[ویرایش]

  1. آشکارا ممکن است در زبان معیار باستان به صورت آشک - آرا قابل تجزیه باشد؛ احتمال اینکه آشک همان اَشک یا منسوب به اشکانیان باشد، زیاد است.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس