آفتابه‌دزد

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتابه/دُزد/

اسم مرکب

آفتابه‌دزد

1. (گفتگو): آنکه اشیای کم قیمت و ناچیز را می‌دزدد؛ حقیر و مفلوک.

   یک نفر را آوردند که می‌گفتند: دله دزد و آفتابه دزد بوده است. «جمال‌زاده»

مترادف‌ها

• آفتابه، آفتابه‌دار، آفتابه‌لگن، آفتابه‌چی، آفتابه‌بردار، آفتابه‌پرکنی، آفتابه‌آب‌کن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین