آلله
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ الله دارد |
آوایش[ویرایش]
- /آل/لهٰ/
اسم[ویرایش]
آلله
- هنگام پا کرفتن کودک و تشویق به راه رفتن توسط مادر ادا می‌گشت.
- آللهٰ اصطلاحی باستانی و با مفهومی استراتژیک در سرنوشت ایرانیان کهن بوده و در جنگ‌های دفاعی در مقابل دشمن قدار اسم رمزی محسوب می‌شد میان اقوام و قبایل در معرض حمله و تجاوز.
زبان دیگر[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
- چراعی بسط این کلمه مقدس در فرهنگ بشری محرز نیست اما در میان همه محترم بود. عبارت الله، از هزار و یک اوصاف خداوند شناخته شده پس باید دلیل مدقنی در دوران باستان داشته‌باشد.
- اقوام و قبایل پیش از استقرار دولت در ایران، همیشه در معرض حمله و تجاوز سلاطین برده‌دار مانند نمرود، ضحاک، فرعون قرار می‌گرفتند و چون متفرق بودند، شکست و اسارت بر همه تحمیل می‌شد. ولی بعدها اسم رمزی پیدا شد که اقوام و قبایل را زیر یک چتر یا پرچم گِرد آورد و آن اسم رمز، الله بود. الله علاوه بر یکی از صفات قدرتمند خدا، دو مفهوم دیگر را به یدک می‌کشد؛ نخست دست دوستی و اتحاد، که سوگندی مقدس و لاتخطی میان هم‌پیمانان بود و دیگر قدرت خارق‌العاده‌ای برای ایشان ببار آورد و قبایل ضعیف با توسل به الله (اتحاد) توانستند ابرقدرت‌های زمان خویش بخاک مذلت بکشانند این بود و هست که نام الله محترم و مقدس در جهان است.