آهنین

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَنین/

صفت نسبی

آهنین

1. آهنی.

   میخی آهنین پیدا آمد. «بیهقی»

کهن واژه

1. آهنین ممکن یک اصلاح تاریخی و همچنین منشاء و راهنمای نخستین کشف آهن نیز باشد.

   آهنین در زبان معیار باستان به دو بخش یا کلمه آه - نین قابل تجزیه بوده؛ که نین با تمدن نینوا یا نین‌ئوآ مرتبط و دَم یا نفس نین یکی از خدایان است که آهن را از سنگ‌ جدا می‌نماید.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: steely ironer iron curtain handcuff cuff

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس