آهوتک

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهو/تَک/

صفت مرکب

آهوتک

1. (قدیم): آنکه چون آهو تند میدود؛ تیزرو.
2. اسب تندرو، آهودو نیز گویند. هر حیوانی که مانند آهو بدود.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین