آپارتی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آپارتی/
صفت[ویرایش]
آپارتی
- (گفتگو): بی‌حیا و بد زبان که با ایجاد جنجال و سر و صدای دروغی، حرف و نظر خود را به دیگران تحمیل می‌کند.
- با او طرف نشو، از آن آدم‌های آپارتی است.
- (توهین‌آمیز): بیشرم، حقه‌باز.
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین