آژیر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آژِیر/

اسم[ویرایش]

آژیر

  1. نوعی صوت ممتد با طنین مخصوص برای هشدار دادن یا آگاه کردن از خبری. اعلام خطر، آما ه، مهیا. قوت. فریاد.
  2. دستگاه یا وسیله‌ای که صدای آیژ تولید می‌کند.

. کهن واژه[ویرایش]

  1. واژۀ آژیر در نوشته‌های کهن فارسی در معنی هشیار، محتاط، مراقب، به کار می‌رفته است.
    زبان در سخن گفتن آژیر کن/ کمان کن خرد را، سخن تیر کن «فردوسی»

صفت[ویرایش]

  1. زیرک، محتاط. قوی، توانا. برحذر کننده، پرهیزگار. غلبه.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه