آژیر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آژِیر/
اسم
[ویرایش]
آژیر
- نوعی صوت ممتد با طنین مخصوص برای هشدار دادن یا آگاه کردن از خبری. اعلام خطر. آماده، مهیا. قوت. فریاد.
- دستگاه یا وسیله‌ای که صدای آژیر تولید می‌کند.
. کهن واژه
[ویرایش]
- واژۀ آژیر در نوشته‌های کهن فارسی در معنی هشیار، محتاط، مراقب، به کار می‌رفته است.
- زبان در سخن گفتن آژیر کن/ کمان کن خرد را، سخن تیر کن «فردوسی»
صفت
[ویرایش]- زیرک، محتاط. قوی، توانا. برحذر کننده، پرهیزگار. غلبه.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه