آکام

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آکام/

اسم[ویرایش]

آکام

  1. (قدیم): زمین‌های بلند، تپه‌ها.
    صیاد اوهام در بلندی و پستی آکام و آجام، یکی را به تیر تصور نتواند زد. «وراوینی»
  2. (کُردی): مذکر، پسر. آرزو.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن